Wielkanocne Dzieło Caritas

Przy Bazylice Caritas Parafialny rozprowadza baranki oraz paschaliki na stół wielkanocny w cenie 5 zł. Tradycyjnie też w sklepach na terenie naszej Parafii, Caritas wystawił kosze, do których możemy składać zakupione produkty, które posłużą na paczki z okazji Świąt Wielkanocnych dla rodzin wielodzietnych i potrzebujących.

Wielkanocne baranki i Świece Wielkanocne

„Paschaliki” to obok Jałmużny wielkopostnej, przedsięwzięcie przynależące do Wielkanocnego Dzieła Caritas. Jest ono prowadzone przez cały okres Wielkiego Postu aż do Wielkanocy. Celem akcji jest przede wszystkim kształtowanie charytatywnych postaw wiernych, uwrażliwianie na ubóstwo i cierpienie ludzi chorych oraz zbiórka ofiar na ich leczenie.

Caritas tarnowska przeznacza ofiary składane przy nabyciu wielkanocnego baranka lub Wielkanocnej Świecy na cele związane z opieką nad chorymi.

Pomoc chorym świadczona jest w specjalistycznych placówkach Caritas (Hospicjum i Dom Pomocy Społecznej w Dąbrowie Tarnowskiej, Zakład Opiekuńczo-Leczniczym w Grybowie, Stacja Opieki, Ośrodek Opiekuńczo-Rehabilitacyjnym dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej w Jadownikach Mokrych) oraz udzielana jest w formie indywidualnych zapomóg dla osób chorych, starszych i cierpiących. Cukrowe baranki z logo Caritas i „Paschaliki” są do nabycia przy każdym kościele. Ich rozprowadzaniem zajmują się wolontariusze z Parafialnych Oddziałów Caritas.

Jałmużna wielkopostna
Akcja Jałmużny Wielkopostnej skierowana jest głównie do dzieci szkół podstawowych i młodzieży gimnazjalnej. Ma ona przede wszystkim wymiar edukacyjny i formacyjny. Dzieci i młodzież w niej uczestniczące uczą się umiejętności dostrzegania potrzeb innych i dzielenia się tym, co posiadają z bardziej potrzebującymi. Młodzi ludzie, rezygnując w okresie Wielkiego Postu z drobnych przyjemności, odkładają do specjalnych tekturowych skarbonek zaoszczędzone pieniądze.

Ojciec św. Jan Paweł II w Orędziu na Wielki Post 2004 roku napisał m.in.: „Jezus kochał dzieci i patrzył na nie z upodobaniem, cenił bowiem ich prostotę i radość życia, ich spontaniczność i pełną zachwytu wiarę. Dlatego chce, aby wspólnota otwierała przed nimi ramiona i serce jak przed Nim samym: „A kto by jedno takie dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje” (Mt 18, 5). Obok dzieci Pan Jezus wymienia „braci najmniejszych”, czyli biednych, potrzebujących, głodnych i spragnionych, cudzoziemców, nagich, chorych, uwięzionych. Jeżeli ktoś przyjmuje ich i kocha bądź traktuje ich z obojętnością i odrzuca, to tak samo postępuje wobec Jezusa, gdyż On jest w nich szczególnie obecny”.

Wszystkie zebrane oszczędności pozostają w parafiach i są przeznaczane w całości na parafialne cele charytatywne, zwłaszcza te związane z potrzebami dzieci chorych i ubogich.