Proboszczowie
SYLWETKI SZCZEPANOWSKICH PROBOSZCZÓW
Parafia powstała prawdopodobnie w XI w. W jej historii swój ślad pozostawiło wielu wybitnych księży pełniących obowiązki proboszcza. Oto ich krótkie biografie:
Ks. Jan Długosz
Ks. Arcybiskup Krzysztof Antoni Szembek
Ks. Maciej Tylkowski
Ks. Jan Ewangelista Cyburski
Ks. Wojciech Bobek
Ks. Szczepan Kossecki
Ks. Władysław Mendrala
Ks. Marcin Rojek
Ks. Władysław Bielatowicz
Ks. mgr Władysław Pasiut
Ks. Jan Długosz
Urodził się w 1415 r. Brzeźnicy (ziemia sieradzka). Po nauce w Krakowie związał swe losy z osobą kardynała Zbigniewa Oleśnickiego- był jego sekretarzem i powiernikiem. Wyróżnił się jako dobry administrator, wzorowo zarządzając majątkiem biskupstwa krakowskiego, spisując drobiazgowe inwentarze. Od 1467 r. był wychowawcą synów króla Kazimierza Jagiellończyka i brał udział w kilku ważnych misjach dyplomatycznych. Sprowadził na Skałkę paulinów i był dla nich bardzo hojny; opiekował się też wikariuszami i studentami. Był kanonikiem kapituły katedralnej w Krakowie i proboszczem Szczepanowa, gdzie ufundował gotycki kościół pod wezwaniem św. Marii Magdaleny 1470 r. i otoczył go murem. W 1479 r. otrzymał nominację na arcybiskupa praskiego, ale jej nie przyjął. Na krótko przed śmiercią został wybrany na arcybiskupa lwowskiego, lecz nie zdążył już objąć tej godności. Zajmował się pracami historycznymi. Jego autorstwa są m. in. żywot świętego Stanisława czy błogosławionej Kingi, opis herbów Królestwa Polskiego oraz opis diecezji krakowskiej „Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis”, w której znaleźć można sporo informacji o ówczesnej parafii szczepanowskiej i miejscowościach należących do niej. Największym dziełem Długosza są łacińskie „Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego”- dzieje Polski od czasów legendarnych do roku 1480.
Ks. Arcybiskup Krzysztof Antoni Szembek
Urodził się w 1667 r. w Szczepanowie; był drugim synem burgrabiego krakowskiego, Stanisława. Po przebyciu pierwszego szczebla edukacji w Szczepanowie, studiował w Akademii Krakowskiej i w Rzymie. Został wyświęcony na kapłana w 1692 r. Następnie objął probostwo w Szczepanowie. W czasie tego pobytu w rodzinnej miejscowości wybudował i zorganizował szpital- przytułek dla starców przy kościele parafialnym. W 1739 r. uzyskał godność arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski i Litwy. Zmarł w 1748 r. Został pochowany w kolegiacie w Łowiczu.
więcej…–>
Ks. Maciej Tylkowski
Proboszcz w Szczepanowie w latach 1784-1825. Ur. 1746, wyświęcony 1775 r.; doktor filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, wykładowca teologii moralnej i prawa procesowego na UJ, kapelan Uniwersytetu (1780), kanonik kolegiaty św. Anny w Krakowie. Od 1784 r. proboszcz w Szczepanowie. Kanonik Honorowy Kapituły Tarnowskiej (1793). Ogłosił kilka prac drukowanych. Posiadał pokaźny księgozbiór. Zmarł w 1825 r. Pochowany w Szczepanowie.
Ks. Jan Ewangelista Cyburski
Proboszcz w Szczepanowie w latach 1826- 1850. Ur. 1776, wyświęcony 1800 r. Po kilku placówkach był wikarym w Szczepanowie (1818), wikarym w Żywcu (1820), później został proboszczem w Szczepanowie. Był gorącym czcicielem św. Stanisława, roztropnym i gorliwym duszpasterzem, a swe poczynania wiązał z kultem św. Stanisława. Zwracał uwagę zwłaszcza na odpusty. Zmarł w 1850 r. Spoczywa w Szczepanowie.
Ks. Wojciech Bobek
Proboszcz w Szczepanowie w latach 1850- 1893. Ur. 1808 r. we Wróblówce, wyświęcony w 1834 r. Po kilku placówkach był wikarym we Włoszenicy (1842), następnie proboszczem w Szczepanowie. Odnowił kościół Długoszowy. Odrestaurował Kościół św. Stanisława na cmentarzu. Wybudował kaplicę w miejscu urodzenia tego Świętego. Gorliwy duszpasterz. „Parafię wzorowo prowadził. Obydwa kościoły i probostwo wzorowo utrzymywał”. Zmarł w 1893 r. Pochowany w Szczepanowie.
Ks. Szczepan Kossecki
Proboszcz w Szczepanowie w latach 1893- 1932. Ur. w 1849 r. w Szaryszu, wyświęcony 1872 r. Po święceniach był wikarym i katechetą w Białej, następnie wikarym w Wilamowicach (1875), w Skawinie (1877). Kilka miesięcy później został katechetą i dyrektorem Sióstr Klarysek w Starym Sączu; proboszcz w Łukowicy (1879), a następnie proboszcz w Szczepanowie. Odbudował Długoszowy Kościół niemal całkowicie zniszczony podczas I wojny. Wybudował obecny monumentalny kościół. Troszczył się o kult św. Stanisława. Zmarł w 1932 r. Spoczywa w Szczepanowie.
Ks. Władysław Mendrala
Proboszcz w Szczepanowie w latach 1932 – 1969. Ur. w 1885 r. w Paleśnicy, wyświęcony w 1908 r., wikary w Tuchowie, następnie wikary i proboszcz w Zabawie (1913). Tu dokończył budowę obecnego kościoła. Nadał mu wystrój wewnętrzny. Za jego proboszczowania poniosła śmierć męczeńską błogosławiona Karolina Kózka. Ks. Mendrala zabezpieczył wszystkie szczegóły związane z jej męczeństwem, potrzebne do późniejszego procesu beatyfikacyjnego. Od 1932 był proboszczem w Szczepanowie. Dbał o kościół (wykonano wówczas m.in. polichromię, przeprowadzono radiofonizację kościoła). Podzielił wielką parafię. Za niego odłączyły się od Szczepanowa: Rudy Rysie i Bucze, powstała kaplica w Mokrzyskach. Był gorliwym duszpasterzem. Propagował wczesną Komunię Świętą. Prowadził III Zakon św. Franciszka. Był nakładcą wielu dzieł związanych ze św. Stanisławem i Karoliną Kózką. Po zrezygnowaniu z probostwa (1969) pozostał w Szczepanowie. Zmarł w 1970 r. Pochowany w Szczepanowie.
Ks. Marcin Rojek
Proboszcz w Szczepanowie w latach 1969- 1973. Ur. 24.08 1914 r. w Słopnicach Królewskich; wyświęcony w czerwcu 1939 r. W latach 1939- 1941 pracował jako wikariusz w Ropczycach, a następnie w parafii katedralnej w Tarnowie (1941- 43) oraz w Gorlicach (1943- 1948). W 1948 r. został zamianowany na stanowisko katechety gimnazjalnego w Bieczu, a potem w 1952 r. jako proboszcz parafii w Strzelcach Wielkich, skąd po kilkunastu latach pracy przeniósł się do Szczepanowa, gdzie pełnił funkcję wikariusza adiutora (od 7.03.1969) i proboszcza (od 8.05.1969 r.) Jednak ze względu na stan zdrowia musiał zrezygnować z probostwa już w 1973 r. W Szczepanowie pozostał jako rezydent aż do śmierci, która nastąpiła 24.05 1987 r. Spoczywał początkowo na cmentarzu w Szczepanowie, a następnie jego doczesne szczątki zostały pochowane na cmentarzu w Strzelcach Wielkich.
Ks. Władysław Bielatowicz
Proboszcz w Szczepanowie w latach 1973- 2001. Ur. 12.10.1934 w Nogawczynie k. Dębicy, wyświęcony w 1957 r. W latach 1957- 1960 przebywał jako wikariusz w parafii Ryglice k. Tuchowa, od 1960 do 1973 – w parafii katedralnej w Tarnowie. W czerwcu 1973 r. zamianowany proboszczem w Szczepanowie. Przeprowadził elektryfikację i radiofonizację w kościele św. Stanisława na cmentarzu, wyremontowano wówczas również organy oraz dach i strop tej świątyni. Przygotował parafię do obchodów Jubileuszu 900- lecia śmierci św. Stanisława. Jego staraniem powstał przy kościele parafialnym budynek dla celów parafialnych. W latach 1993- 94 przeprowadzono remont zabytkowego muru z czasów Długosza oraz położono kostkę brukową wokół placu przykościelnego. W czasie Jego pobytu w Szczepanowie odłączyły się od parafii kolejne miejscowości: Mokrzyska i Przyborów, tworząc własne ośrodki duszpasterskie. Ze spokojem i pobożnością wprowadził Kościół Szczepanowski w Trzecie Tysiąclecie. W sierpniu 2001 r. został zamianowany do parafii katedralnej w Tarnowie z funkcją penitencjarza.
Ks. mgr Władysław Pasiut
Proboszcz w Szczepanowie od 2001 r., ur. 24.06.1953 r. w Starym Sączu, wyświęcony w 1978 r. W latach 1978 – 1982 był wikariuszem w Woli Baranowskiej, od 1982 – 1983 w Gromniku, a następnie od 1983 do 1992 w Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Limanowej. W tym czasie pełnił też obowiązki kapelana w Zespole Opieki Zdrowotnej w Limanowej. W latach 1992- 1994 pracował jako wikariusz w Chorzelowie. W 1994 r. został zamianowany proboszczem w Zborowicach. W tym okresie sprawował też funkcję Notariusza Dekanatu Ciężkowickiego (1994- 1998), a następnie Dziekana Dekanatu Ciężkowickiego (1998- 2001). W sierpniu 2001 zamianowany przez Ks. Bpa Ordynariusza Wiktora Skworca Proboszczem i Kustoszem Sanktuarium Św. Stanisława BM w Szczepanowie oraz wice Dziekanem Dekanatu Szczepanowskiego. W marcu 2003 r. otrzymał funkcję Dziekana Dekanatu Szczepanowskiego.
Z odwagą i poświęceniem podjął się przygotowania parafii, tak duchowo jak i materialnie, do Jubileuszu 750 – lecia kanonizacji Św. Stanisława (rozległe prace remontowo- konserwatorskie) oraz podniesienia Sanktuarium Szczepanowskiego do godności Bazyliki Mniejszej. Ojciec Święty Jan Paweł II odznaczył Księdza Władysława Pasiuta godnością prałata – kapelana Jego Świątobliwości 25 listopada 2003 roku.