EFFATHA

Historia

Grupę Apostolską założył w 1986 roku ksiądz Stanisław Kądziołka – wikary z naszego Kościoła. „Przewinęło” się przez nią ponad 100 osób, jedni pojawiali się na krótko, inni zagrzewali miejsce na dłużej. Co parę lat zmieniali się też jej prowadzący – księża przenoszeni na inne parafie. Jednak formuła grupy, podobna przez tyle lat, nie znudziła się do tej pory chyba nikomu.

Na grupę nie ma żadnych zapisów, przyjść może każdy, kto tylko czuje się młody duchem. Razem rozmawiamy na każdy temat: możemy mówić o swoich problemach, poszukać odpowiedzi na dręczące nas pytania, wspólnie pożartować, a przede wszystkim poznać lepiej Boga poprzez omawianie fragmentów Pisma Świętego, Przykazań Bożych, czy po prostu dzielenie się swoimi przemyśleniami. Zdarza się nam także oglądać jakiś film lub zorganizować szybki wyjazd na wieczór, by gdzieś na świeżym powietrzu razem modlić się i śpiewać. Rzadko rozmawiamy ściśle na zaplanowany temat, gdyż okazuje się, że życie ludzkie jest o wiele bogatsze i wychodzi poza schematy. Dziękujemy naszemu Bogu za to!

Kilka razy do roku szykujemy także coś specjalnego. Obok osób przygotowujących się do bierzmowania to my najczęściej reprezentujemy młodych naszej parafii. W tradycji zapisane mamy już przygotowywanie mszy świętej dla młodzieży w każdy trzeci piątek miesiąca, prowadzenie adoracji np.: przed Grobem Pańskim oraz różaniec na cmentarzu 1 listopada. Nie obce jest nam także wystawianie przedstawień. Wszystko to wymaga od nas dodatkowych spotkań, ale one jeszcze bardziej nas łączą. Oczywiście są między nami nieporozumienia i sprzeczki, ale to nie one pozostaną w naszych wspomnieniach.

Po „ciężkiej” pracy związanej z naszymi obowiązkami musi znaleźć się czas i na wytchnienie. Najlepiej pomagają nam w nim nasze wspólne wycieczki w formie rekolekcji we ferie lub w wakacje. Zapewniam, że trudno o większy odpoczynek i lepszą zabawę.

Jest więc wiele rzeczy które nas łączy, o wiele więcej od tych, które w jakiś sposób nas dzielą. Uczymy się rozumieć siebie nawzajem, rozmawiać otwarcie, wybaczać, poświęcać – liczy się każdy miły gest. Uczymy się jak żyć w Imię Boga i tej nauki już nikt nie wymaże z naszych serce.

Dorota