Fakty dotyczące Króla Bolesława Śmiałego

Król Bolesław Śmiały – Król Polski

Król Bolesław Śmiały był synem Kazimierza Odnowiciela. Umocnił Polskę i uczynił ją krajem silnym, z którym musieli się liczyć jej sąsiedzi. Był wojowniczym władcą rządzącym kraj twardą ręką. Jednak poprzez swoją pychę zniweczył wszystko co udało mu się osiągnąć. Oto historia człowieka błądzącego, ale szukającego dobrej drogi…

O królu

Król Bolesław Śmiały był synem Kazimierza Odnowiciela. Ojciec króla, jak powinniśmy pamiętać, odbudował Polskę po czasach wielkiego zamętu i niepokoju. Król Bolesław utrzymał wszystko to, co Kazimierz Odnowiciel odbudował a ponad to umocnił Polskę i uczynił ją krajem silnym, z którym musieli się liczyć jej sąsiedzi. Był Bolesław wojowniczym władcą. Trzykrotnie wyprawiał się na Węgry i osadził tam na tronie swojego sojusznika – króla Władysława. Walczył również z Czechami i odniósł zwycięstwo nad czeskim księciem Wratysławem. Król Bolesław żył w wielkiej nieprzyjaźni z cesarzem niemieckim i w jego sporze z papieżem Grzegorzem stanął po stronie papieża.

Dzięki temu papież chętnie zgodził się na koronację Bolesława, co nastąpiło w 1076 roku.

Bolesław Śmiały miał dwóch braci – Mieszka i Władysława Hermana. Młodszy brat – Mieszko umarł bardzo wcześnie, a starszy – Władysław rządził na Mazowszu. Król nie pozwalał nikomu wtrącać się w sprawy królestwa – rządził sam i nie wahał się, nawet brutalnie, rozprawiać się z tymi, którzy go nie chcieli słuchać. Taki sposób rządzenia rodził niezadowolenie i przeciwko królowi zaczęto spiskować. Dzisiaj już nie wiemy dokładnie jak się to wszystko odbywało ale wiemy, że bardzo ostry spór toczył król z biskupem krakowskim Stanisławem. Prawdopodobnie biskup Stanisław rzucił na króla klątwę – to znaczy zakazał komukolwiek pomagać królowi, rozmawiać z nim i go słuchać.
Król kazał zabić biskupa i tak się też stało. Królewscy rycerze dokonali zabójstwa i poćwiartowali jego ciało. Było to w 1079 roku.

Zdarzenie to stało się powodem otwartego buntu przeciwko królowi. W buncie tym brali udział wielmożowie, którzy od dawna nie zgadzali się z tym, w jaki sposób król rządzi w kraju. Prawdopodobnie buntowników poparli Niemcy i Czesi – jak pamiętamy król Bolesław toczył z nimi wojny.

W tej sytuacji król zmuszony był uciekać z kraju. Legenda mówi nam, że udał się do klasztoru i tam spędził resztę życia jako mnich. Najbardziej jest jednak prawdopodobne, że uciekł na Węgry, gdzie miał przyjaciół. Na tronie zasiadł królewski brat – Władysław Herman. Śmierć biskupa Stanisława obrosła legendą. Wkrótce też zamordowany biskup został kanonizowany – to znaczy, że kościół uznał w nim świętego. Kult, jaki towarzyszył osobie św. Stanisława, jednoczył Polaków w czasie, kiedy Polska podzieliła się na małe państewka i w istotny sposób przyczynił się do zjednoczenia kraju.

Tych dat nie wolno nam zapomnieć:

1076 rok – to data koronacji króla Bolesława Śmiałego.

1079 rok – data zabójstwa biskupa Stanisława i wypędzenia króla z kraju.

Powinniśmy pamiętać:

1. Król Bolesław Śmiały był królem bardzo wojowniczym i toczył zwycięskie wojny z nieprzyjaciółmi Polski.

2. Został koronowany i w ten sposób odnowił Królestwo Polskie.

3. Że był władcą srogim i dążącym do tego aby rządzić samemu i z tego powodu zraził do siebie wielu ludzi.

4. Że jednym z nich był biskup krakowski Stanisław, który został przez króla zabity.

5. Że z tego powodu król Bolesław Śmiały został wypędzony z Polski

6. Że biskup Stanisław został polskim świętym a jego kult jednoczył Polaków w dobie rozbicia dzielnicowego.

Ponadto z historii tej wynika:

1. Że ten kto rządzi musi przestrzegać pewnych praw. Nie wolno mu robić tego wszystkiego na co ma ochotę.

2. Że jeśli postępuje niesprawiedliwie i krzywdzi ludzi, to ci mają prawo go nie słuchać.

3. Że należy szanować ludzi, którzy widząc niesprawiedliwość i czyjeś złe działanie mają odwagę otwarcie o tym mówić i sprzeciwiać się złu.

Ucieczka króla

Faktem historycznym jest zabójstwo św. Stanisława, biskupa krakowskiego, popełnione w roku 1079 przez króla Bolesława Śmiałego w Krakowie. Po zabójstwie król Bolesław zbiegł na Węgry. Tyle mówi historia. Nie wiadomo, jak i kiedy powstała popularna w Polsce i Austrii legenda o królu Bolesławie, pokutującym za swój grzech w dalekiej Karyntii, w klasztorze w Osjaku. Według tej legendy – doczekała się ona kilku opracowań w literaturze polskiej – król Bolesław Śmiały, chcąc odpokutować popełniony przez siebie grzech, tajnie i samotnie opuścił Polskę, wędrował po Europie, żyjąc w nędzy i upokorzeniu.

Tablica nagrobna króla Bolesława ŚmiałegoPodczas jednej z tych wędrówek przybył do klasztoru OO. Benedyktynów w Osjaku i tutaj, nie ujawniając swojego imienia i królewskiej godności, wiódł wśród zakonników ascetyczne życie „milczącego pokutnika”. Dopiero na łożu śmierci wyznał, kim jest. Pochowany został w podziemiach kościoła w Osjaku. Tyle mówi legenda. Ale u podstaw każdej legendy kryje się jakaś prawda. Nie ma legend zawieszonych w próżni. Legenda – według C.G. Junga – jest sumą „wszystkich możliwości ludzkiej psyche”, bezcennym zasobem „prastarej wiedzy o najgłębszych wzajemnych związkach pomiędzy Bogiem, człowiekiem a kosmosem”.